 |
Prawdopodobnie jedyny zachowany dokument z firmy Steinitza&Hahn'a z Makoszów, z wbitą pieczęcią zakładu. 1910 r. Archiwum prywatne.
|
|
 |
| wypis z księgi handlu polskiego. |
 |
| Karta transportu Hedwig Imbach to Getta. |
 |
| Hedwig Imbach Ostrowsky |
Jedyny żydowski interes prowadzony w Makoszowach to tartak parowy, który powstał przed grudniem 1910 r. Wtedy też w „Górnoślązaku” zamieszczono informację, iż kancelaria firmy została okradziona. Tartak zlokalizowany był między kopalnią „Makoszowy” a byłymi terenami koszar. Obecnie znajduje się tam małe, dzikie wysypisko, a resztę terenu przecięła autostrada. Właścicielami firmy byli Jacob Steinitz i Wilhelm Hahn. Tych dwóch przedsiębiorców żydowskiego pochodzenia zatrudniało 40 pracowników. Później firmę przejął Siegfried (Salomon) Imbach i jego żona Hedwig z domu Ostrowski. Nadal prowadząc tartak pod tą samą nazwą. Siegfried pochodził z Tworoga, gdzie urodził się w 1866 r. Firmę swoją prowadził do śmierci. Następnie wraz z wdową Hedwig Imbach przedsiębiorstwem zarządzał Arthur Freud. W latach 30. pracą tartaku kierował Teofil Pradella. Firma ta przestała działać w chwili, gdy Niemcy skonfiskowali jej mienie. Wykreślono ją z listy przedsiębiorstw z dniem 1 listopada 1941 r. Rodzina Imbachów - tj. wdowa Hedwig i jej córka Herta - zostały deportowane: matka do getta w Theresienstadt, a we wrześniu 1942 r. do obozu zagłady w Treblince, gdzie zginęła; Hertę natomiast 16 maja 1942 r. deportowano do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, a w październiku 1942 r. przewieziono ją do Auschwitz, w obozie zginął również Kurt Imbach, Elsa i Lucia, córki Hedwigi. Herta i Erna Imbach wyjechałydo Stanów Zjednoczonych, Erna prawdopodobnie przed wojną, a Herta zaraz po jej zakończeniu, ich potomkowie mieszkają obecnie w USA i Izraelu.
 |
| Grób Salomona Imbacha w Gliwicach. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz