Kończyce, Kunatów, Kunzendorf, a może Kuźnica??

Fragment mapy z 1893 r. zaczerpnięte ze strony http://igrek.amzp.pl/search.php?range=short

 W latach 20-tych nazwa wsi w powiecie zabrskim była częstym sporem, a to za sprawą ówczesnych gazet, wszystko zależało od narodowości wydawcy prasy. Kończyce mianowano Kuźnicą, Kuźniczką, Kunatowem, a już najczęściej Kunzendorfem. Mniej więcej około 1820 r. Kończyce zaczęto nazywać Kuźnicą, a nazwa ta przez dziesiątki lat istniała i używana była jeszcze na początku lat 20-tych XX w. Z nazwy tej wycofano się za sprawą dużej liczby miejscowości o podobnie, bezbarwnie brzmiącej nazwie. Wtedy to do użycia weszła nazwa Kunatów. Zanim się nazwa ta zdołała zakorzenić wyparły ją Kończyce i trwało to aż do wybuchu II wojny światowej oraz przywrócono ją zaraz po jej zakończeniu.

Nazwę Kunatów, dla Kończyc obrano dlatego, że inny Kunzendorf leżący pod Kluczborkiem między polskim ludem zwany był Kunatowem. Tam jednak nazwę tę usprawiedliwia długa historia, której z Zabrskim Kunatowem łączyć nie można. Co więcej ! ks. Knosalla uważał, że zmienienie nazwy na Kunatów świadczy o samowolce i kompletnej nieznajomości lokalnej historii.

Książka z wbitą pieczęcią Michała Kisiel z Kunatowa.

Pod Cieszynem stał kiedyś zamek zwany Kończycem, prawdopodobnie nazwany tak na cześć właścicieli, którzy niegdyś często wspominani w historii Śląska kompletnie wymarli. Później zamek ten był w posiadaniu rodziny Wilków alias Wilczków, którzy nosili przydomek "terra bona" znaczący "z dobrej krainy". Potomkowie tego rodu w późniejszych latach przedostali się do naszych okolic. Górny Śląsk jednak spowodował, że rodzina ta utraciła nie tylko prawie cały dobytek, ale również tytuł szlachecki. Świadczy o tym pochodzący z tej rodziny dawny burmistrz Koźla - Andrzej Jakub Wilczek, noszący czysto zwykło mieszczańskie imię i nazwisko. Jego syn Maciej, za pozwoleniem króla Wilhelma II zyskał na nowo stary tytuł szlachecki, a za sprawą ślubu z Dorotą Kuffka zdobył znaczne majątki i dobra, które jako dobry gospodarz coraz to bardziej powiększał. Równie dobrze gospodarzył "pod pierzyną" miał aż 24 dzieci, między innymi syna Pawła, który pojawi się w późniejszej części tekstu.

Po wojnach Ślaskich na życzenie króla pruskiego powierzono Maciejowi założenie nowych osad pod samym Zabrzem. To dzieło miało na zawsze wpisać rodzinę Wilczków do historii co najmniej lokalnej. Tak też się stało. Na część Macieja stworzono Maciejów (Mathesdorf), obecna dzielnica Guido od imienia żony Macieja dostała nazwę Dorota (Dorothensdorf) natomiast trzecia kolonia po synie Pawle nazwana Pawłowem (Paulsdorf), ostatnią zaś na cześć miejsca skąd Maciej rozpoczął swą wędrówkę czyli z zamku Kończyc nazwano Kończycami. Oznacza to, że już wtedy miejsce to posiadało słowiańską nazwę, którą później dopiero zgermanizowano.

Dowodem na błąd nazywania Kończyc, Kunatowem miał być również dokument z roku 1791 r. W którym proboszcz bielszowicki wyraźnie nakreślił "wioska Kończyce".

fragment mapy z 1926 r. źródło http://igrek.amzp.pl/search.php?range=short